Ein deutsches Requiem

Vanuit de Vrienden van Brabant Koor wordt er een gratis lezing aangeboden over Brahms en ‘Ein deutsches Requiem’. De lezing start om 19.00 tot 19.30 uur, inclusief een kopje thee of koffie (het concert vangt aan om 20.00 uur) en is bij te wonen in de Jacques de Leeuw zaal in Schouwburg & Concertzaal Tilburg. Via dit formulier kunt u zich hiervoor aanmelden. Vol = vol

Brabant Koor brengt in samenwerking met Fontys Academy of the Arts, ‘Ein deutsches Requiem’. Gecomponeerd door Johannes Brahms op 35-jarige leeftijd. Een requiem dat eens niet voor de eeuwige rust van de overledenen is geschreven, maar juist als troostmuziek voor ‘hen die achterblijven en een geliefde te betreuren hebben en nadenken over de eindigheid van hun eigen bestaan’.

In deze uitvoering, door Brahms zelf bewerkt tot quatre-mains (vierhandig piano), neemt onze vaste pianist Ben Martin Weijand een masterstudent piano onder zijn hoede om samen het werk in te studeren en uit te voeren als pianoduo op twee vleugels. Een interactie die zeer nauw komt. De indringende baritonsolo’s en een van de meest ontroerende sopraansolo’s ooit geschreven, ‘Ihr habt nun Traurigkeit’, worden vertolkt door (oud-)studenten van Fontys Academy of the Arts.

Zangers van het Fontys Kamerkoor vormen samen met Brabant Koor één groot koor.

Het geheel staat onder leiding van dirigent Louis Buskens.

Brahms beschouwde zijn compositie als een protestants antwoord op de Latijnse dodenmis, waarin de gebeden voor de verlossing en het zielenheil van de gestorvene centraal staan. Brahms had daar andere ideeën over: niet de overledene maar de nabestaanden hebben hulp en troost nodig. Hij had het werk zelfs graag ‘Ein menschliches Requiem’ genoemd. Brahms droeg het werk op ter nagedachtenis aan zijn moeder († 1865) en aan zijn goede vriend, componist Robert Schumann († 1856).

Het volledige zevendelige werk beleefde op 18 februari 1869 zijn première. Deze oorspronkelijke versie vergde een enorme orkestbezetting. Op verzoek van zijn uitgever voltooide Brahms, al in januari 1869, een alternatieve versie waarin het orkest is vervangen door piano à quatre mains. Een gebruikelijke adaptatie in die tijd, zodat het ook als kamermuziek uitgevoerd kon worden. De pianoversie is daardoor geen bleke reductie van het origineel maar een zelfstandige, meer intieme compositie waarin de tekst en het koor en de solisten prominenter op de voorgrond treden. Omdat deze versie beleefde op 10 juli 1871 zijn première in London, heet het sindsdien de ‘Londense versie’.

Wees welkom bij dit ontroerende requiem!